اما درس امروز...اين درس رو با توجه به شرايط خودم براتون شرح مي دم، به خاطر دوست خوبم ، با نام "نمي دونم" و دوست خوب ديگه اي كه برام آف گذاشتند و همه ي كسان ديگري كه هنوز خودشون رو كامل پيدا نكردندو هنوز از دست خودشون، كلافه و نااميد مي شند.  مي خوام براي آروم تر شدن اين دوستهام اعتراف كنم كه من هم همين طورم! من هم گاهي از خودم نااميد و عصباني ميشم! اگه كسي اين طور نيست، حتما" جزو مقدسينه! اگه ما داريم اين تمرين ها رو با هم انجام مي ديم به خاطر اينه كه تا لحظه ي آخر زندگيمون، در اين كشاكش قرار داريم.اگه فكر مي كنيم كاملا" درست و مثبت شده ايم ، بهتره يك لحظه بايستيم و عميق فكر كنيم!نكنه اين چهره ي اطمينان رو "شيطان شخصيمون" به ما داده تا به خودمون غره بشيم؟!  تا از پيدا كردن شمشيرمون باز بمونيم؟! شايد هنوز قسمتهايي از نيمه ي تاريكمون در سايه پنهان باشه و ما اون رو نشناخته باشيم! پس نا اميد نباشيم.اما غره هم نباشيم! براي اين كه باور كنيد ، با وجود اين كه گفتنش سخته اما باز از خودم مي گم. 

من مدت ها منتظر  اين سفر بودم . تا يك سري جديداز تمريناتم رو همراه زيباييهاي سفر، آغاز كنم. اما حالا كه بايد با تمام وجود شادمان باشم، انگار يك چيزي مانعه. يه چيزي در ته وجودم به من مي گه " لايق يافتن شمشيرت نيستي!" من سه ساعت،در سكوت ،مراقبه كردم و كشفش كردم كه قسمتي از " نيمه ي تاريك من " هنوز داره اين پيام رو صادر مي كنه كه اينقدر كه بايد خوب باشم، نيستم! هنوز از جادوگر عشق شدن خيلي فاصله دارم!  پس لايق شادماني عظيم نيستم!

مي دوني همه ي اين احساس ها از كجا نشات مي گيره؟ يه بخش بزرگيش به عدم بخشايش خود بر مي گرده. من هنوز خودم رو ، كاملا، به خاطر كم كاري هايم نبخشيده ام! به همين دليل خودم رو در ته وجودم لايق بهترين ها نمي بينم! مي دوني منظورم چيه؟ ...مي گم...

خوب! درست حدس زدين! درس امروز در باره ي تكنيك بخشايشه. اين چيزيه كه در همه ي مذاهب و مكاتب جزو اصول اساسي به شمار مي ياد. دانشمندان ذهني از جنبه هاي مختلفي اون رو بررسي كردند.من فقط چند تا از دلايلي رو كه دانشمندان ذهني مي يارن تا ما بدونيم كه بايد خودمون و ديگران رو ببخشيم، رو مي گم،  چون مي خوام زودتر به تمرينات عملي برسم.

1 _ همه ي ما در گذشته ها بعد از اشتباهاتمون يا بعد از عدم موفقيت هامون حتي درمسايل كوچك، اين پيام رو وارد ضمير نا خود آگاهمون كرديم كه "من اونقدري كه بايد خوب باشم نيستم! "   ( يعني عدم بخشايش خودمون)  بعد وقتي سعي مي كنيم با تمام وجود از چيزي لذت ببريم، مي بينيم نمي تونيم. بعد وسط هر اميد، يك دفعه نااميدي ها از راه مي رسن. بعد مي بينيم انگار هيچ چيزي خوشحالمون نمي كنه.چرا؟!

  چون بچه غول ما مي گه: خودت گفتي خيلي خوب نبودي پس دليلي نداره جايزه بگيري!پس ته هر خوشي منتظر غصه اي باش كه از راه برسه! اصلا" من اين رو برات مي سازم تا تو خودت رو باهاش مجازات كني!

واسه ي همين حتي بعد از يك عالم تمرين ذهني مثبت بودن يك دفعه مي بيني همه چيز خراب ميشه و همه ي اتفاقات ، مخالف با آرزوها و تصوير هاي ذهنيت، مي شه!

اين به نيمه ي تاريك ما، بر مي گرده كه بعدا" با هم تمريناتش رو انجام مي ديم، چون بحث مفصليه براي بعد مي گذارمش.فقط ياد آوري مي كنم اگه ازتون خواستم بعد از هر تمرين حتي كوچك، در دفتر مراقبه تون از خودتون تشكر كنيد و حتي براي خودتون به عنوان پاداش، هديه بخرين، به اين دليل بود كه ياد بچه غول بندازين كه لايق پاداشهاي خوب هستين چون اونقدر كه بايد خوب باشيد، هستيد!

2 _ دانشمندان ذهني معتقدند چون ما درگير كارما هاي رفتار و گفتارمون هستيم، براي پاره كردن زنجير كارمايي بايد ديگران و خودمون رو ببخشيم! يه مثال كوچولو مي زنم.طبق قانون كارماها وقتي به كسي بدي مي كني، شخص ديگه اي همون بدي رو در حق تو انجام ميده! پس هر بدي كه دريافت مي كني ، كارماي رفتاري از خودته! اگه بدي رو با بدي پاسخ بدي( حتي به صورت ذهني نه عملي) ، دوباره كارماي اون رو دريافت مي كني! به اين مي گن زنجير كارمايي.و اين مدام تكرار مي شه. اما  اگه كسي رو كه بهت بدي كرده رو ببخشي، همين جا زنجير كارمايي پاره مي شه!

3 _ يه مورد ديگه كه دانشمندان ذهني به اون تاكيد كردند اينه كه هر عدم بخشايشي مثل يك زنجير سنگين مي مونه كه به پاي روح تو وصل ميشه! هيچ كس بيشتر از خودت از اين عدم بخشايش آزار نمي بينه. تا وقتي اين زنجير ها رو از پات قطع نكني، نمي توني يك قدم راه بري، اون وقت مي خواي پرواز كني؟! اون وقت مي خواي با نيروي ذهنت آرزوهات رو جامه ي عمل بپوشوني؟!

4 _ علاوه بر اين چون آدم ها با رشته هاي انرژيكي به هم متصل ميشن، وقتي كسي رو نمي بخشن، هم چنان به اون آدم به وسيله ي رشته ي نفرت وصل هستن.اين به اون معنيه كه شما به همون صفتي كه در اون شخص هست و شما رو رنجونده، وصل هستين.اين يه جور تاكيده. كه باعث تكرار شدن اون خصوصيت در ديگران  و تكرار مجددش براي شما مي شه!

5 _ شايد باورتون نشه اما عدم بخشايش و نفرت حتي در هاله ي بدن هم تاثير مي گذاره كه قابل ديدنه!و از همه عجيب تر اين كه عدم بخشايش حتي روي چاكراهاي بدن هم تاثير مي گذاره ! و در نتيجه باعث درد ها و بيماري هاي جسمي مي شه! (بعدا" مي خونيم) به عنوان مثال " وجدان ناراحت" كه در اثر عدم بخشايش خود به وجود مي ياد، در چاكراي 5 اثر مي گذاره و باعث بيماري افسردگي مي شه! يه كتاب هست به نام شفاي زندگي  كه علت ذهني همه ي بيماري ها رو توضيح داده. اون خيلي از بيماري ها رو نام برده كه در اثر عدم بخشايش خود يا ديگران به وجود مي يان.در كتاب "شفاي سرطان" سرگذشت بيماران سرطاني نوشته شده كه با بخشايش ديگران سرطان خودشون رو مداوا كردند!  هر كسي كه گره هايي در كارهاش داره وقتي شروع به بخشايش مي كنه، خيلي از گره هاش شروع به باز شدن مي كنند.عدم بخشايش مثل گره اي مي مونه در مسير حركت انرژي. وقتي گره هاي انرژي درون ما جمع ميشن، ميتونن به شكل انواع مريضي ها، حتي به شكل چاقي موضعي شكم و ... شكل فيزيكي پيدا كنن.( چون انرژي ، چه مثبت و چه منفي، از بين نمي ره ، فقط تغيير شكل مي ده!) وقتي ما مي بخشيم در اصل وجود خودمون رو فنك شويي مي كنيم.

پائلو كوئليو در كتاب خاطرات يك جادوگر از دروازه ي بخشايشي حرف مي زنه كه مقدسين معتقدند هركس از اون بگذره ، مثل زائر راه سانتياگو ثواب ميبره! و جادوگر تا وقتي به نداي قلبش گوش نداده و از اين دروازه نگذشته به معرفت لازم براي به دست اوردن شمشيرش نمي رسه!

به عنوان آخرين دليل مي خوام از سخنان باگوان شري راجنيش ( اشو)براتون مطلبي رو بنويسم.اون در اين باره، مي گه:ما چنان از چيز هاي زايد و دور ريختني انباشته شده ايم، كه حتي اگر خدا بخواهد بر ما نازل شود، در وجود ما جايي خالي براي فرود آمدن نخواهد يافت!ليوان هاي ما پر است! حتي براي يك قطره ي كوچك هم جا نيست! بايد ليوان هايمان را خالي كنيم!

درسته! ليوانهاي ما پره! پر از عدم بخشايش خودمون و ديگران! حالا مي خوايم تمرين كنيم تا ببخشيم.

تمرين بخشايش 1 _ اين تمرين رو در وقت مناسبي انجام بدين كه فرصت كافي داشته باشين.چند تا ورق سفيد بگذاريد مقابلتون. باز هم يه مهمونيه! گوشي تلفنتون رو خاموش كنين.شمع و عود روشن كنين. يه معاهده ي بزرگ قراره بسته بشه! مي تونين شكلات و شيريني هم بگذارين! (جدي ميگم) اگه دوست دارين ، يه موسيقي آروم هم براي خودتون بگذارين. بالاي صفحه تون بنويسين:  خدايا! من همه ي اين ها رو مي بخشم..اين يه عهد نامه است بين من و تو. چون گفتي اگر ببخشم، بخشيده ميشم! اگر هم كسي بينشون هست كه احساس مي كنم كاملا" نمي تونم ببخشمش، از تو مي خوام به عنوان وكيل من، اون رو ببخشي!و كمكم كني تا من ببخشمش! خدايا! من همه رو به تو مي سپرم! من به تو توكل مي كنم!( فراموش نكن معناي توكل همينه! كسي را وكيل خود قرار دادن!) اون وقت شروع كنيد! از دوران بچگي تا حالا. هر كسي رو كه بهتون بدي كرده يا به هر دليلي يه زماني ازش ناراحت شديد ، رو بنويسيد.نگيد من همه رو بخشيدم! اگه بخشيده بودين، الان اسمشون و مشخصات خودشون و همه ي كارهايي كه كردن، يادتون نمي اومد!  همه رو بنويسيد. حتي مسايلي كه الان به نظرتون كوچك و بي اهميت مي ياد.ته نوشته هاتون بنويسين: اين ها و همه ي كساني رو كه به ياد نمي آرم يا خبر ندارم كه به من بدي كردند، همه را مي بخشم و آزاد مي كنم.

تمرين بخشايش 2 _ باز همون فضاي قبل رو آماده كنين.اما اين بار بالاي صفحه تون بنويسين: اين ها كساني هستند كه من احساس مي كنم بهشون بدي كردم. خدايا! از تو مي خوام بهشون كمك كني تا من رو ببخشن.اگه نمي تونن، تو به وكالت و نيابت اون ها، من رو ببخش!  من به تو توكل مي كنم! بعد شروع كنيد و هر كسي رو كه به ياد آوردين، بنويسين. تهش بنويسيد: اينها به علاوه ي كساني رو كه من به ياد نمي آرم يا نفهميدم كه رنجوندمشون!

تمرين بخشايش 3 _اين تمرين رو، فقط در باره ي كساني كه ازشون كينه داريد و هنوز وقتي بهشون فكر مي كنيد، عصباني مي شيد ، انجام بديد. اين تمرين رو فقط يك بار در باره ي هر فردي مي تونيد انجام بديد. يك جاي راحت در تنهايي بنشينيد، اگه عكسي از طرفتون داريد، بگذاريد مقابلتون. در غير اين صورت، اگه وسايلي مربوط به اون داريد، مقابلتون بگذاريد.در غير اين صورت فقط مجسم كنيد كه اون شخص روي يك صندلي مقابل شما نشسته و دهنش رو با يك دستمال بستن و اون قادر نيست به شما جواب بده. حالا هر احساس بدي رو كه بهش دارين، با تمام دلخوري ها و عصبانيت هاتون بهش بگيد. هر چيزي كه دوست دارين! حتي مي تونين باهاش دعوا كنين! ( فقط همين يه بار اجازه دارين ماند توليد كنين! اون هم به خاطر اين كه با بيان اين ماند ها ، اون ها رو از جايي كه در درونتون، مخفي كردين،بيرون مي ريزيد و آزاد مي شيد.) وقتي همه ي حرفهاتون رو بهش زديد، اون وقت اسمش رو در ليست بخشايش بنويسين. راستي اگه با نوشتن راحت تريد، مي تونيد همه ي اين ها رو براش بنويسيد.

نكته ي مهم: استاد من مي گفت بخشايش يك امر درونيه و بيروني نيست. پس لزومي نداره همين الان گوشي تلفن رو بردارين و به همه اعلام كنيد كه اون ها رو بخشيديد! فراموش نكنين ، شما با بخشيدن ديگران، به كسي لطف نمي كنيد ، غير از خودتون! پس از كسي طلبكار نشيد! يادتون باشه با بخشيدن هر كسي دارين يه زنجير رو از پاي خودتون باز مي كنين! وقتي كسي به شما يك ضربه ي چاقو مي زنه، فقط يك بار اين كار رو انجام داده! اما ما با نبخشيدن اون ، و فكر كردن دائمي به كار اون، در اصل در هر لحظه، يك بار به خودمون چاقو مي زنيم!

 نكته ي مهم: براي بخشيده شدن هم خيلي خوبه از ديگران طلب حلاليت كنيد، اما استاد من مي گفت فعلا" هيچ لزومي نداره با گل و شيريني به ديدن صد نفر بريد و تقاضاي بخشش كنيد. اول بهتره به همين تمرين ها بسنده كنيد و باور كنيد كه چون انرژي از بين نمي ره و فقط تغيير شكل مي ده پس روح طرف مقابل شما، انرژي شما رو دريافت مي كنه و عمل بخشايش انجام ميشه. اون مي گفت اگه كسي رو به اين صورت ، واقعا ، بخشيديد، تعجب نكنيد اگه فرداش بهتون تلفن كرد و عذر خواهي كرد!

نكته ي مهم: تكنيك هاي بخشايش، رو  هر چند روز يك بار انجام بديد تا به حل شدن گره هاي انرژيتون كمك كنيد.

و مهم ترين تمرين بخشايش:

در همون فضاي روحاني، در خلوت خودت، روي صفحات كاغذ، بنويس :خدايا ، من خودم رو مي بخشم و آزاد مي كنم به خاطر....( اون وقت تك تك كارهايي رو كه به خاطرش يك عمر خودت رو شماتت كردي بنويس و به نام نامي خداوند كه بخشنده و مهربانه، خودت رو ببخش! ( بر خلاف تصور، اين سخت تر از همه ي تمرين هاي بخششه و بيشتر از همه احتياج به تكرار داره!)

يادت باشه بينشي كه الان نسبت به زندگي داري ، نتيجه ي همه ي اشتباهاتيه كه تا حالا مرتكب شدي.اگه يك روز از زندگيت يك شكل ديگه ميشد، شايد هرگز در اين لحظه در حال خوندن اين مطالب نبودي! شايد هرگز آگاهي الانت رو نداشتي! پس به خودت ياد آوري كن كه در هر زمان بر اساس ميزان آگاهيت در اون زمان رفتار كردي.آگاهي هم مثل لباس ميمونه. لباس 10 سالگيت، برازنده ي اون سن بوده! پس خودت رو به خاطر لباس 10 سالگيت (آگاهي كوچكت كه باعث اشتباهت شد)شماتت نكن!

پروردگار من! كمكمان كن تا به نام نامي تو، خودمان و ديگران را ببخشيم و آزاد كنيم! آمين!